กลับมาอีกครั้งจาก ฟิกสดส่งถึงมือทุกท่าน..ชาวเอก้า... มหกรรมฟิกยำทางเอ็ม...ต่อสดๆไม่มีดองไม่มีพัก แทบข้ามคืน...
ผู้ร่วมขบวนการ กระทำฟิกนี้ขึ้นมาอันได้แก่... พลาพิ เหมียวนิ เอโกะ(แวนด้า)โดยมีท่านหัวหน้าป้อม(นามนั้นเป็นปริศนา)เป็นสักขีพยายานแบบเมาๆในฟิกนี้.. ไม่ขอบอกว่าส่วนใหนใครแต่งแค่รุ้ว่า สามคนนี้ช่วยกันยำพอ55+
และเพื่อไม่ให้เกิดความอับอาย แด่คนที่มีรายชื่อในขั้นต้น.. เราจึงจัดการตัดจากในเอ็มชนิดไม่มีเหลือชื่อติดมา ไม่งั้น...อาย กร้ากกกก..... เชิญรับชม ฟิกสดทางเอ็มได้เลยค่ะ..
ขอย้ำว่า เหตุการณ์ ในฟิกนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมุติขึ้นไม่เกิดขึ้นจริงแต่อย่างไร... ใคร โดนอะไรในนี้ก็ ทำใจช่างมัน 555+
ฟิกนี้ เป็นภาคคุ่ขนานของฟิกเวียนสเปเชี่ยล ที่ส่งต่อกับพี่ภา ดังนั้น อันเวียนก็ จะมีมาทีหลังส่วนอันนี้ต่อเล่นๆเพราะความว่าง..และการเซ็งกับการเก็บเลเวล 55555
****************************
ใบ้ว่าเราเริ่มก่อน 555+ ที่เหลือเดาเอาว่าใครต่อใคร
เสียงแส้เฆี่ยนกระทบพื้นปูนในฐานลับของเอก้าคลับ เป็นระยะๆ สาวจิ้งจอกในชุดหนัง กระตุกแส้หนามในมือก่อนที่จะ เริ่มหวดไปยังหุ่นฝางที่จัดเตรียมไว้สำหรับ ซ้อมเพิ่มความแม่นยำในครานี้ .... สองหนุ่ม กระทิง ต๊ะ โซฟรี่ นั่งตัวสั่น ยามได้ยินเสียงลงแส้ฟาด หุ่นฝาง เส้นหญ้าแห้งกระจุย
หลังบานประตูเหล็กขนาดมหึมาที่ดูท่าทีแล้วคงมีแต่สายพาวระดับเทพเท่านั้นที่จะเปิดออกได้ " ...สะ..เสียงอะไรเหรอภาจัง " เหมียวนิกระซิบกับแกะเสธ.ซ้ายเสียงสั่นเครือ...หางแมวม้วนหงิกงอไม่ได้ทรง
" .... " ไร้คำตอบจากท่านเสธ.ซ้าย ... ทว่าภายในความมืดของคุกใต้ดิน... ดวงตาสีชมพูอัญมณีของแกะจอมโหดก็เรืองรองขึ้นอย่างมีเลศนัย
"เซ...เซ....เซ.......เอ้ย ผิดซีนๆ ....เฮี้ยก!!! ฮ่าๆๆ ซ้อมเอาไว้แม่นๆ เด๋วใกล้จบงานชายหาดก็สวรรค์ของเราแล้วเฮี้ยก!!! ฮ่าๆๆๆๆ "เสียงฟาดแส้ดังไม่หยุดหย่อน จนถึงขนาดฟาดจนหุ่นฟางหัก2ท่อนกระเด็นไปติดข้างฝา
"ว่าแต่ ยัยพิจะสั่งอะไรเดี้ยนอีกรึเปล่าเนี้ย? ช่างเถอะ ไว้ก่อน ฝึกต่อเฮี้ยกๆๆ"
เสียงฟาดแส่ดังสั่นหวั่นไหวจนลามไปถึงโสตประสาทลึกๆของของรางวัลที่เริ่มสั่นๆกับเสียงที่ดังมาจากใต้หอคอยพร้อมนึกในใจว่า
"อะไรมันทักตูฟร้ะ เสียวสันหลังวูบๆ "
แรคคูนหนุ่มเปลี่ยน เป็นชุดหนังรอบที่สองหลังจากหมดเวลาพัก งาน เสริฟ เหงื่อ เม็ดใสๆ ไหลรินย้อยลงมายังคาง หนุ่มวาย สาวๆพากันกรี้ดลั่นร้านอีกครั้ง
"ไอดอลชายแห่งเอก้า" พลาพิตะโกนดังลั่นร้าน สิงโตน้อย ตัวกระเปี้ยก สายภัสสร โปรยเงิน ในร้าน อย่างสุขขีชีวานี้จะหาเงินได้มากกว่านี้อีกไหมนั่น หลังจาก บังคับเพื่อนร้อมป้อมไปทำการเปลืองเนื้อเปลืองตัวหน้าร้าน
"หึ หึ ยังใสสะอาด จริงๆ สมแล้วกับเงิน สองล้าน เด็ดมากเจ้าพิ" จิ้งสาวในชุดตาข่ายหนังสีดำรัดรูปโบกแส้หนังอย่างสำราญใจ
"ช้าก่อน" เสียงประหลาดดังขึ้นจากมุมหนึ่งของร้าน ฝูงกระทิง มังกร สิงโต แรคคูนวาย ร่วมด้วยสาวแก่แม่ม่ายรักโชตะเป็นชีวิตจิตใจ แหวกทางออกเผยให้เห็นผู้ที่แผ่รังสีอำมหิตที่แสนน่าสะพรึงกลัว
คนที่พลาฯพิไม่คิดว่าจะได้พบเจอการฟื้นคืนสติที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนแกะผมสีเทาดูน่ารัก ทว่าดวงตาวาวโรจน์นั้น...กำลังร่ายเวทมานะสตอร์มขั้นมาสเตอร์
" ง่ะ...ภะ...พี่ภา....อ๊ากกกกกกก " สิงโตพิ หมดสติลงไปกองบนพื้นทันทีด้วยความที่เลือดน้อยยิ่งนัก
"กรี้ดดดดด จะปลิ้วแล้วววววว" เสียงจิ้งเอจับเสาเต็นส์เอาไว้ทันก่อนที่ [ภายุ] จะมา (คนอะไรทำได้สมชื่อจริงๆ) เค้ารีบดีดตัวเกาะไปตามเสาต่างๆด้วยความไวผิดรูปร่างภายนอกจนคนบางคนเห็นอะไรบางอย่างวูบผ่านไปมีกล้ามโผล่ออกมาเหมือน ไอ้ตัวเขียวแว้บๆ
"เจ้ขาเจ้ อย่าพึ่งคลั่งสิจ้ะ เดี้ยนยังไม่ได้ของรางวัลเลย " เสียงจิ้งเอตะโกนเข้าใส่เจ้ภาที่อยู่ไม่ใกลแต่แรงลมมันพัดแรงจนไปต่อไม่ไหว
"หือ? อ่าว ยัยเอโกะ เป็นไงบ้างย้ะ เป็นยังไงบ้าง หล่อนดูผอมลงไปเยอะนะ "
"ยี้ เดี้ยนเปลี่ยนชื่อแล้วนะ ชื่อ แวนดร้าาาา (กระดกลิ้นน้ำลายกระเด็น)"
"เออ ชื่อใหม่ก็ไม่เปลี่ยนเลยแฮะแล้วนี้มีอะไร ฉันจะเครียร์เรื่องกับยัยพลาธิการก่อน
"อ้ะๆอย่าพึ่ง เดี้ยนจะบอว่า" แวนด้า(เปลี่ยนชื่อนะ) กระซิบกระซากผ่านรูหู เจ้ภากระดิกหูตามฟังเงียบๆ
"อ๋อ.....อย่างนี้นี้เอง ขอบใจมากๆ เพื่อป้อมแล้ว [ของแค่นั้น] เล็กน้อยจ้ะ "
งั้นเจ้ก็ไม่ว่าอะไรสินะ? "แวนด้าตาเป็นประกาย
"เชิญเอาไปต้มยำทำแกงได้เลยจ้า"
"กรี้ดดดด รักเจ้ที่สุดเยยยกรี้ดดดดด"แวนด้าเข้าสวมกอดจนกระดูกดังเป็นจังหวะมัดกล้าม
"กรี้ดดดด แกอย่ากอดช้านนนน ไปกอด {ของรางวัล}ป้ายยยยยยย"
"รับทราบเค๊อะ"แล้วแวนด้าก็เดินดุ่มๆเข้าร้านอาหารมองหาเหยื่อ
สิงโตหนุ่มน้อย นอนหงายหน้ามองหลังคาป้อม ที่ตอนนี้ลูกค้าถูกภายุ พัดกระจุยกระจายออกนอกร้านแล้ว เลือดติดที่มุมปากพยายามดันตัวขึ้นมาจากพื้นแล้วหาเกาะเสากลางร้านไว้ให้มั่น... แต่สภาพร่างกายไม่อำนวยเท่าไหร่นักในตอนนี้.... ของในร้านหลายสิบชิ้นถูกพัดขึ้นฟ้าก่อนจะตกลงมากระแทกพื้นหลัง "ภายุ" สงบ
เหมียวนิในชุดกี่เพ้า ร้องวี้ดว้าย เอามือกุมหัวหลบ เศษข้าวของที่หล่นกระจุยกระจาย ชั้นวางของเอียงหักกระเทเร่ พร้อมเทกระจากลงหัวใครหลายคนได้เสมอ .... โซฟรี่ในชุดหนังแหวกอกสีดำเงา กระโดดกันตัวพี่นิไว้
"โซฟ กรี้ดด" เหมียวนิหลับตา ก่อนจะหารู้ไม่ว่า สิงโตคลาสอินเวทเตอร์ ลาก ตัวโซฟรี่โยนออกไปนอกร้านก่อนจะชักปืนพกที่เหน็บอยู่ข้างเอวเตรียมยิง ขวดชีสลาซานย่าบน ชั้นวางหล่นลงมาครอบหัว....
"แว้กกป๋า..แกยังไม่ตายอีกเหรอยะ"
"ท่ะ..ท่านอาจารย์..ว่ะวีต้า แหงก" พลาพิตัดสินใจแกล้งตาย
เสียงปืนลูกซองขนาดผ่าศูนย์กลาง1.5นิ้ว(ใหญ่มากมาย) พุ่งผ่านปากกระบอกไปยังเป้าหมายอย่างรวดเร็ว เสียงเหมือนลูกแอปเปิ้ลระเบิดก็ดังขึ้นตาม พร้อมเศษซากที่....น่าจะ....มั้งนะ ...... มีเศษผ้าหนังสีดำขาดริ้วปลิ้วลงพื้น ส่วนเจ้าของหายไปไหนไม่ทราบ
"หึ คราวนี้ให้ชีเปลือยกลับบ้านก็นับว่าออมมือให้แล้วนะ ถ้าคราวหน้าเล่นที่เผลอ แกมีรูพรุนแน่ไอ้แรคคูน" สิงราซันย่าเป่าปากกระบอกปืนแล้วเก็บเข้าที่ก่อนที่จะควงคุณนิ เข้าไปหลบมุมที่ร้านน้ำชาในเมืองแต่แล้ว
"วิ้ง!!! " สัญญาณตอบรับคนชีเปลือยของแวนด้าทำงาน รีบวิ่งตามร่างของสบู่คุงที่บินละลิ่วด้วยความสามารถพิเศษของสิงราซันย่าพร้อมแรงลมของเจ้ภา พัดเข้าไปกระแทกห้องตัวเองบนป้อมพอดี
เสียงข้างของในห้องสบู่กระเด็นกระดอนในห้อง แจกันดอกไม้แตกหัก กรอบรูปตั้งโต๊ะปลิวไปคนละทางกับภาพ โซพคอพับหัวหางไม่อยุ่กับที่
"อูย.....แค่นิดส์นึงก็ไม่ได้ งกจริงๆสิงโตแก่นั้นนิ-*-"สบุ่
สบุ่บ่นงึมงำก่อนที่จะรีบหาเสื้อผ้าใส่
ตัดมาที่แวนด้า ที่วิ่งเข้าหาเป้าหมายบนฟ้า กำลังวิ่งตัดกับเส้นทางที่สิงราซัยย่ากำลังป้อ นิ อยู่
"กรี้ดดด ผู้หญิงหลบไป ไม่งั้นแม่ฟาดกระจาย!!!" พูดไม่ทันขาดคำ แวนด้าคว้าเอว นิ แล้วเหวี่ยงไปไหนมิทราบ แต่น่าจะตกแถวๆชายหาด ปล่อยให้สิงราซันย่าวิ่งตามหาพล่านไปหมด
"คุณนิอยู่ไหนครับบบบบ" วิ่งไปพลางตะโกนไปพลางหายจากฉาก (คอแห้งไหมหละ? เหอะ)
"หึๆ เป้าหมายอยุ่ในป้อมช้น13"
"เฮ้อ เซ็งเลย ....แต่ก็ดี หนีจากที่นั้นมาแล้วมุดหัวนอนอ้างว่าไม่สบายเจ็บหนักละกัน หึๆ" สบู่กำลังคิดแผนแต่ท่าทางแผนจะล่มเพราะ
"กิ้งก่องๆ พิซซ่ามาส่งคะ " เสียงๆหนึ่งดังขึ้นด้านหน้าประตูแมวนรก
"เอ๋....- -* มีคนเดินผ่านแมวเรามากดออดได้ด้วยเรอะ" โซพรีบสวมกางเกงยีนส์าสีฟ้าเข้มเปลือยบนเดินมาดูที่ช่องบนประตู เห็นร่างเล็กๆถือพิซซ่าถาดใหญ่มายืนตรงหน้า
"เออผมไม่ได้สั่งนะครับ"
"แต่เอ้ะ เราได้รับเงินพร้อมที่ผู้ส่งมาแล้วนะคะคุณจะไม่รับหรอคะ"
"[วาวววของฟรี]งั้นเด๋วนะครับผมเปิดประตูก่อน ว่าแต่หน้าอะไรอะ" สบู่รีบเปิดประตูจนลืมตัว
"หน้าชีสเค๊อะ" เสียงเปลี่ยน แวนด้าถอดหน้ากากออก
" !!!!!!!"
"ว่ะ..ว้ากก" สิ้นเสียงของแวนด้าาาา แรคคูนหนุ่ม ก็ถูกลากเข้าห้องหายเงียบไป .....
ตัดมาที่เจ้นิของเรา
"กรี้ดดดดด " เสียงใสๆดังไปทั่วท้องฟ้าตกลงมาที่เต็นส์ๆหนึ่ง โชคดีที่ผ้าใบรับน้ำหนักและเวฟเอาไว้ได้
"อุยยย ยัยนั้นมันใครอะ ตัวเล็กๆแต่แขนมีแต่กล้าม....หือที่เนี่ยมัน........"มีไอน้ำปรากฏมากมาย จนมองแทบไม่ออกแต่ พอจะเดาออกว่าบ่อน้ำร้อนกลางแจ้ง
"หือ...นี้มัน!!!!!!! กรี้ดดดด ด ห้องน้ำชายนิว้ายยยยยยย" คุณนิรีบวิ่งออกจากที่นั้นทันที เหลือแค่ความงุนงงของผู้ที่มาใช้บริการบ่อน้ำพุร้อน
"คุณนิคร้าบบบบ อยู่ที่ไหนนนน" สิงโตลาซานย่า ถีบประตูห้องอาบน้ำ หลังจาก คิดว่า เธอต้องลอยมาที่นี่ แต่ทว่า ที่นั่นมันคือห้องอาบน้ำ หญิง!!!
"กรี้ดดด ว้ายยย อีตาบ้าา" ขันไม้หลายสิบถูกเหวี่ยงกระแทกหัว ลาซานย่านับไม่ถ้วน ก่อนจะรีบหนีออกจากอาณาบริเวณนั้นอย่างไม่คิดชีวิต.... คุณนิหายไปไหน หายไปไหนว้ากกกก
ตัดมาทาง กระทิงต๊ะที่กำลังปีนลงมาจาก ต้นมะพร้าวหลังถูกพัดลืมมาคาไว้ยอกต้นนี่แล้ว ตามมองเหตุการณ์ตลอดถึงได้รุ้แจ้งว่า คู่ปรับเขาเริ่มทำคะแนน ต๊ะรีบกระโดดลงจากต้นมะพร้าวทันนที แล้ววิ่งตามรอยเท้า สิงโตแก่นายนั้นไปด้วยความเร็วแสง
"คุณณณนิว้ากกก แก...เจ้าลาซานย่าาาา"
ตัดมาทาง ป้อมอัศวินชั้นที่ 13 โซฟรี่ กำลังมองหน้าผู้คุกคามจากนอกห้อง แววตาสั่นระลิก นั่นแลดูน่าเอ็นดูในสายตาของแวนด้า มือสาวเริ่มลูบไล้ไปตามผมของสบู่....เจ้าตัวสั่นงันงกไม่คลาย ปากก็พร่ำท่องบทสวดอะไรสักอย่าง
"ม่ะ..ไม่ ผมๆ" แรคคูนหนุ่มน้อยใสโลก นั่งตัวสั่น
โซฟ วิ่งหนีไปอีกมุมนึงของห้อง กอดหมอนลายคิดตี้สุดที่รักไม่หางจากตัว นั่งตัวสั่น ที่มุมหลืบสุดของห้องภาวนาขอให้อะไรมัน ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี.....
กระทิงต๊ะ วิ่งไม่คิดชีวิต ตามแนวชายหาด รอยเท้าเริ่มจางลงเรื่อยๆเนื่องจากวิ่งแข่งเวลามากับ คลื่นที่คอยลบรอยเท้า..... กระทิงหนุ่มเลือดนักสุ้ เค้นพลังแรงกาย จนไฟพลังแห่งรักลุกท่วม ตัว วิ่งต่อไปอย่างไม่คิดชีวิต เหมียวนิวิ่งออกมาจากห้อง ตัวเปียกปอน พร้อมตามมาด้วยคู่ปรับคนสำคัญ
สติ ไม่ทันเท่ากายที่กระโดดใส่ไปเสียแล้ว กระทิงหนุ่มเลือดร้อนกระโดดเตะ สิงโตแว่นกระเด็นไปไกลหลายเมตร ตกทะเล เนื่องจากว่ายน้ำไม่เป็นจึงจมไปโดยปริยาย
ตัดมาทางพลาพิ ที่แกล้งนอนตายคว่ำหน้าอยู่ ยืดตัวขึ้นมา ดูเหตการณ์ความเป็นไปในร้าน เห็นว่าสงบดีแล้วจึงรีบวิ่งออกไปนอกร้าน
"ว้ากกๆๆ ค่อกแค่กกก" สิงแว่นว่ายน้ำไม่เป็นอนาถนัก
"ฮึ๋บ น่าอนาถจริงๆเจ้าแก่นี่ มานี่มาวัดกันบนหาดทรายดีกว่า"
ตัดกลับมาด้านภาจัง
หลังจากปลดปล่อยสวัสดิกะ...เอ๊...ยังไง...มานะตอร์มภายุขั้นเกินกว่ามาสเตอร์ไปเรียบร้อย...สภาพร้านเอก้าคลับพังยับเยินไม่มีชิ้นดี
แม้จะเป็นความผิดของตัวเองก็เถอะ...คนที่ภาจังคิดจะจับตัวมันมาลงโทษคือสิงโตพลาฯพิ ความเก่าไม่ทันหาย ความสิงโตป่วนเข้ามาแทรกที่เคยสลบเหมือดไปมันเพราะใครกันเล่า
แกะน้อยหน้าตาไร้เดียงสาวิ่งออกไปตามทางที่สิงโตพลาฯหนีไป...โดยมีมังกรสัตว์เลี้ยงติดตามไปอย่างใกล้ชิด
ตัดแว้บมาที่หน้าห้องน้ำชาย
เหมียวนิกำลังพยายามจัดการสภาพของตัวเองที่ล่อเป้าเสือสิงห์กระทิงแรดมากมายนัก
สภาพกี่เพ้าเปียกยับแนบเนื้อช่างเชิญชวนให้บรรดาแขกเหรื่อในห้องอาบน้ำพากันออกมาดู...ไหนจะเสียงต่อสู้ระหว่างปืนชั้นยอดของสิงแว่นและซัดระดับเทพของเสธ.ขวาสุดโหดดังมาจากทางห้องน้ำหญิง
โกลาหลกันไปทั้งหาดโครัลล่ะงานนี้
ขอตัดไปหาหนูซอฟ
"มา มะ...คนดี" จิ้งเอจีบปากจีบคอเรียกของรางวัลตรงหน้าอย่างไพเราะเพราะพริ้ง
แต่ช่างเป็นฝันร้ายกลายเป็นจริงในชาตินี้ของแรคคูนหนุ่มที่นั่งภาวนาในใจว่าชาติหน้าฉันใด อย่าให้ได้เจอะเจอกันอีกเลย
"โอ๋ๆ เจ๊น่ะไม่น่ากลัวนะ มา...แล้วจะติดใจ" นัยน์ตาวาววับของจิ้งเอที่สมกับเป็นจิ้งจอก...เล่ห์ร้ายที่พรั่งพรูออกมาด้วยเสน่ห์หาแรงฤทธิ์
ชะตากรรมของแรคคูนน้อยจะเป็นเช่นไร
"อ้าาา อย่าทำผมม" แรคคูนหนุ่มเปลือยท่อนบน ครึ่งล่างใส่กางเกงยีนส์สีน้ำเงิน มือถูกผูดมัดไขว้ไว้เหนือหัวกับเตียง
"หึ หึ อย่าดิ้นเลยโซฟรี่ เดี๋ยวจะเจ็บไปซะเปล่าๆ" เสียงหวานเย็นยะเยือก จากแวนด้า
ตึงโครมๆๆ ปังๆๆๆ เสียงประทะกันด้วยดาบ และปืน หน้าห้องน้ำ ทำให้ผู้คนที่มาชายหาด พากันหนีกลับบ้านกันไปหมด ต๊ะตัดสินใจใช้ท่าทริปเปิ้ลฮิต อัดใส่สิงแว่นเลือดพุ่งในขณะที่ ลาซานย่า ก็ งัดสกิลของอินเวสเตอร์ ที่พึ่งอัพมาสดๆร้อนๆ สาดกระสุนรอบทิศทางไร้จุดหมายรอบตัว กระสุนเฉี่ยวหัวเหมียวนิหลบแทบไม่ทัน
เพล้งๆๆ ....เสียงกระจกห้อง แตกยับจากกระสุนกระจาย สาวๆในห้องน้ำรีบ ห่มผ้าเช็ดตัววิ่งออกมาแทบไม่ทัน
เหอๆ ยิงมั่วเรอะ งานนี้มีเจอไฮท์คิก
แสงสีส้มเจิดจ้าสว่างวาบดึงความสนใจจากผู้คนท่ามกลางความโกลาหลที่เกิดแต่กระทิงและสิงแว่นเหมียวนิจัดการดึงเอา TM ที่สะสมไว้นาน อัพสกิลไฮท์คิกที่เก็บไว้รอจังหวะเหมาะสมจนถึงระดับมาสเตอร์
ควันพวยพุ่งขึ้นมารอบตัวเหมียวสาวในชุดกี่เพ้าที่บัดนี้แห้งสนิทแล้วเนื่องจากความคุกรุ่นของสกิลใหม่ล่าสุด
เหมียวนิเอามือกำแน่นที่ขอบชุดกี่เพ้าด้านข้างแล้วฉีกออก... ย่างสามขุมเข้ามา ดวงตาไร้ความปราณี...
"อ่ะ...เอ่อ...คุณนิ" สิงโตแว่นเริ่มเข่าอ่อน
สิงโตแว่นรีบเก็บปืนเข้ากรุทันที...
"เมื่อกี๊...กระสุนบ้านั่น ของแกใช่มั้ย" เสียงที่เคยหวานกลับเยือกเย็นและชวนขนหัวลุกชนิดที่กระทิงต๊ะยังสั่น
"...อะไรมันจะไร้สติกันขนาดนั้นฮึ..." แมวน้อยย่างสามขุมเข้าหาคนเริ่มก่อเรื่อง...ช่วงเวลาชาร์จพลังมาถึงจุดสูงสุดแล้ว...การปลดปล่อยไฮท์คิก การโจมตีระยะประชิดในสายแมวที่ดีที่สุด และรุนแรงที่สุดเพราะใช้พร้อมกับสกิลเมจิคเบรค(มั้ง? หรือจำผิด)...
ไม่มีเสียงใดๆเล็ดรอดจากปากของสิงโตแว่นที่คิดจะกระทำวิสามัญแมวเหมียวแห่งเอก้าคลับ
...ร่างของสิงโตในชุดขาวร่วงลงสู่พื้นชายหาดตามแรงโน้มถ่วง ดูคล้ายๆซากของผีสาวเลเวล107ที่รร.ผีตอนที่ตีมันจนตาย
"...อื้ม..." เสียงสะอื้นเล็ดรอดออกมาจากแรคคูนหนุ่มผ่านผ้าหนาที่มัดปากไว้
"ก็บอกแล้วว่าอย่าดิ้นไง" เสียงหวานๆแหบนิดๆเย้าแหย่ข้างๆใบหูเล็กน่ารักของเหยื่อใต้ร่างของตนด้วยความพิศวาส
ปลายนิ้วของจิ้งจอกสาวไล้ไปมาบริเวณ....
ยิ่งแรงสัมผัสเร้าความต้องการตามธรรมชาติเท่าไร เสียงครวญครางของแรคคูนยิ่งเผยความสุขที่ได้รับมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
เครื่องมือวิตถารชิ้นที่หนึ่งของเอโกะ ลูบไล้ ไปตามบริเวณ แผ่นอกขาวผ่อง ที่พรวนดิน จิ้มเบาๆที่เนื้อกลับเรียกเลือดได้พอสมควร
โซฟรี่ กัดที่มุมปากก่อนจะตัดสินใจ เอาเท้ายันเจ๊แวนด้ากระเด็นกระแทกกองกางเกงในสามวันไม่ซัก
"ใครจะยอมเสียความบริสุทธิคาป้อมฟระ..ย้ากกก" โซฟรี้ใช้แรงกายเร้นเค้นเพื่อรักษาของรักเอาไว้อย่างสุดชีวิต
ฉีก ผ้าพันคอโกมะที่มัด มือ ค้างไว้กับหัวเตียวคว้าเสื้อสีแดงตัวโปรดวิ่งออกไปนอกห้อง
เหยื่อหลุดลอยไปใกลแสนใกล ตามไม่ทันแล้ว!!!!!
กลับมาดูซากขึ้นอืดที่สลบคากกน
ร่างสั่นกระตุกเป็นจังหวะ ดวงตาเบิกกว้างมือไม้เกร็งไปหมด มีเพียงกระอักกระอ่วมเล็ดลอดออกมาเล็กๆ
ร่างกายค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น เสื้อหนังฉีกขาดแขนที่แต่เดิมนุ่มนิ่ม เผยสภาพจริงออกมา กล้ามเนื้อ!!! กล้ามเนือ้เป็นมัดๆ หน้าท้องอันบางเพียวชนิด ซาร่ายังอายต้องดีใจเพราะมันขยายขึ้น รอบเอวใหญ่ขึ้นใน10วิ
ใบหน้าแปรรูปร่างจากเรียวเล็ก ค่อยๆกลับคืนสู้สภาพผู้ชายแท้ๆ 1000%
เสียงตะโกนที่ทำเอาทั้งเกาะต้องตกตะลึง แม้เหล้าสรรพสัตว์ยังต้องหันมามองทิศทางของเสียง
สบู่ที่สะดุ้งกับเสียงถึงกับหันกลับมาดู
"เสียงกอริล่าออกลูกเรอะ ดังเชียว หนีต่อ"
เสียงเบาลงจบเงียบในที่สุด
ร่างนั้น นอนนิ่ง มีไอน้ำจับตัวรอบๆ มองไม่เห็น ภาพตรงหน้า
มันลุกขึ้น ค่อยๆยินขึ้นช้าๆ ฝ่ามือทุบกระตูตู้เสื้อผ้า แล้วคว้ากางเกงและเสื้อเชิ้ตมาใส่
มันค่อยๆเดินออกจากห้องหายไปอย่างไร้ร่องรอย เหลือเพียงเศษซากเก่าๆ
หลายวันต่อมา
"เฮ้ยพวกเราดูนี้ดิ นี้ใช้ เจ้านั้นรึเปล่า? "
"ไหนๆดูดิ้ กรี้ดดดด เพื่อน เอ ช้านไหงมานอนสงบอยุ่ในวิหารคาบัลก้าหละว้ากก!!" พลาธิการ
คลับ EKA ช่วยกันตามหาคนหายแม้สบู่จะไม่พอใจแต่ก็ช่วยโดยดี ส่วนตอนนี้หลบอยู่ห่างๆดูท่าที แต่สภาพหิหารมีแต่เศษซากมอนที่โดนทุบโดนปาด้วยสิ่งของพังยับเยิน
"เฮ้เอโกะ ตื่นเถอะเพื่อนๆมารับแล้ว" พิเรียก มีท่าทีค่อยๆฟื้นขึ้นมา
"อึ....อืม.....ที่นี้ที่ไหน? "เค้ารู้สึกตัวแต่ท่าทาง
จะมึนๆอยู่
"จำเราได้ไหม? "
"ใครฟร้ะ? "
"อ่าวเฮ็ย มันความจำเสื่อม"
จบตอนที่ 7มีนา 2.09 ตีสอง 0.0
![[fic] นรกของโครัล..สมรภูมเอก้า Vote_lcap](https://2img.net/i/fa/darkages/vote_lcap.gif){kind=small}
![[fic] นรกของโครัล..สมรภูมเอก้า Vote_rcap](https://2img.net/i/fa/darkages/vote_rcap.gif){kind=small}
![[fic] นรกของโครัล..สมรภูมเอก้า Left_bar_bleue](/i/left_bar_bleue.jpg){kind=small}
![[fic] นรกของโครัล..สมรภูมเอก้า Empty_bar_bleue](/i/empty_bar_bleue.jpg){kind=small}
![[fic] นรกของโครัล..สมรภูมเอก้า Empty](https://2img.net/i/empty.gif)
เนเธฃเธทเนเธญเธ: [fic] นรกของโครัล..สมรภูมเอก้า ![[fic] นรกของโครัล..สมรภูมเอก้า Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/darkages/icon_minitime.gif){kind=icon}
Sat Jun 23, 2007 9:41 pm
